1. گودر پر شده از حوادث اخير مصر وتحليل‌هاي انقلاب تونس و بيانات فاضلانه ِ خواص با بصيرت راجب اين قضايا و فتواهاي حماسي‌شون راجب شباهت اين اتفاقها با انقلاب 57 !!! ... اينقدر سر جامعه مجازي به اين چيزا گرم شده كه كمتر مي توني يه نوشته شخصي به دور از اين چند تا اتفاق پيدا كني ... خلاصه يه موجي ِ كه چند وقتيه حوزه مجازستان‌و گرفته و همه سخت درگيرش شدن ...
اما جالبتر از همه تيترايي بود كه سايتاي خبري مملكت راجب اين اتفاقها زده بودن :)))) واقعا كه وقاحتم حدي داره...
2. صبح كه بياد ، دو هفته اي ميشه رفتم سر كار جديدم كه توش پر از آدمايي ِ كه هيچ وجه مشتركي باهاشون ندارم ... الانم غزاي اينو گرفتم كه دوباره يه هفته بايد هر روز تا آخر ساعت اداري تحمل‌شون كنم ... نمي دونم چند نفر از شما مثل من مجبورن جائي كار كنن كه اصلا بهش اعتقادي ندارن ... اگر كسي هست خوب ميفهمه اين تحمل كردن كه ميگم يعني چي ... غم انگيز ترين وجه حماقت ِ يه نفر توي تاواني كه به خاطر ورود به سيستمي كه به كل طرز فكر و منش اون دهن كجي مي كنه اما روي تموم زندگيش سايه ميندازه همين به كوچه علي چپ زدنا و همرنگ شدناي اجباريه
ولي خب چه ميشه كرد ... نون در آوردن سخته و بايد اين شرايط جديدو بپذيرم
3. چند روز پيش دادگاه حضانت ريحانه بود و خدا رو شكر قاضي راي به تفع ما داد ... هر چند كه همه تو خونه مي‌دونن فقط دو سال ميتونيم نگهش داريم و بعد از دو سال دوباره دادگاهه كه تكليف اين طفل معصومو روشن ميكنه ، ولي كسي به روي خودش نمياره و حرفي راجبش نميزنه... انگاري رسيدن به حق ، هر چه قدر هم كه كوچيك باشه و يا ماندگاريش كوتاه باشه ، شيرينيش نميذاره تلخي هاي فردا بياد جلو چشم آدم ... منم خوش ندارم الكي نگرانشون كنم ، چه مرضي ِ خب ... حالا كو تا دو سال ديگه ...
خلاصه كه ما هم خوشيم با خوشي‌شون
اما جالبتر از همه تيترايي بود كه سايتاي خبري مملكت راجب اين اتفاقها زده بودن :)))) واقعا كه وقاحتم حدي داره...
2. صبح كه بياد ، دو هفته اي ميشه رفتم سر كار جديدم كه توش پر از آدمايي ِ كه هيچ وجه مشتركي باهاشون ندارم ... الانم غزاي اينو گرفتم كه دوباره يه هفته بايد هر روز تا آخر ساعت اداري تحمل‌شون كنم ... نمي دونم چند نفر از شما مثل من مجبورن جائي كار كنن كه اصلا بهش اعتقادي ندارن ... اگر كسي هست خوب ميفهمه اين تحمل كردن كه ميگم يعني چي ... غم انگيز ترين وجه حماقت ِ يه نفر توي تاواني كه به خاطر ورود به سيستمي كه به كل طرز فكر و منش اون دهن كجي مي كنه اما روي تموم زندگيش سايه ميندازه همين به كوچه علي چپ زدنا و همرنگ شدناي اجباريه
ولي خب چه ميشه كرد ... نون در آوردن سخته و بايد اين شرايط جديدو بپذيرم
3. چند روز پيش دادگاه حضانت ريحانه بود و خدا رو شكر قاضي راي به تفع ما داد ... هر چند كه همه تو خونه مي‌دونن فقط دو سال ميتونيم نگهش داريم و بعد از دو سال دوباره دادگاهه كه تكليف اين طفل معصومو روشن ميكنه ، ولي كسي به روي خودش نمياره و حرفي راجبش نميزنه... انگاري رسيدن به حق ، هر چه قدر هم كه كوچيك باشه و يا ماندگاريش كوتاه باشه ، شيرينيش نميذاره تلخي هاي فردا بياد جلو چشم آدم ... منم خوش ندارم الكي نگرانشون كنم ، چه مرضي ِ خب ... حالا كو تا دو سال ديگه ...
خلاصه كه ما هم خوشيم با خوشي‌شون
.:: mOorChE ::.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر