هر چند وقت يه بار به خودت ميايي و مي‌بيني تموم معيارها و آرزوهايي كه چند وقت پيش داشتي عوض شدن ... نمي‌دونم چرا ، شايد هم اون رشد شخصيتي‌اي كه ميگن همين باشه ولي چيزي كه براي خودم جالبه ، اينه كه ميبينم فقط پيچيدگي‌هام دارن روز به روز كم ميشن و هر روز ساده و ساده تر ميشم ... انگار تموم اون پيچيدگي‌ها و غير قابل پيش بيني شدنهايي كه يه روزي برامون افتخار بود ... چيزي جز دردسر واسه آدم ندارن
چند وقته كه دلم سفر مي خواد ، دلم يه خونه با پنجره هاي بزرگ ميخواد ... يه جائي دور از آدمها ، البته هنوز هم جغله پغله هاي هم سن و سال ريحانه تو دنيام جايي واسه خودشون دارن ، ولي آدم بزرگا!!! ... آدم بزرگا نه
.:: mOorChE ::.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر