هيچي مثل پنچري ِ چرخ عقب موتور اعصاب خورد كن نيست ... فقط كافيه مثل امروز من ، موتورت دو بار پشت سر هم پنچر شه و هي مجبور شي يه عالمه پياده هلش بدي تا برسي به موتور سازي ... اونوقته كه توهمش از همه مواد مخدرا بدتره ... هي فكر ميكني پنچر شده ... هي تو مسير برميگردي عقبو نيگاه ميكني ببيني كم باد شده يا نه ... تا يه خورده عقب موتور ميكشه به خودت ميگي اي واي باز اين لامصب پنچر كرد ...
پنچري فازش كه آدمو بگيره ، دهن سرويس كنه ... خيلي خيلي
فك نكنم ماشينم فرقي با موتور داشته باشه ... آدمها حتي ... مخصوصن اگه عزيزت باشه و يكي دو باري هم جلوت پنچر شده باشه ... ديگه بيچاره‌اي ... ديگه هي نگراني نكنه دوباره حالش بد شه ...تو دلت هميشه آشوبه ... تا يه خورده فرم نفسهاش ، فرم نگاهاش ، لحن حرف زدن‌هاش فرق كنن ، به خودت ميگي اي واي بازحالش بده ... هي حالشو ميپرسي ... هي دور و برش ميگردي ببيني حالش خوبه يا نه ...
تنها فرق بين ماشينا و موتورا با آدمها توي وقتي كه داري هولشون ميدي تا ببريشون تعمير ... موتورت/ماشينت كه پنچر ميشه ... هي حرص مي خوري و به عالم و آدم و سازنده‌اش فحش ميكشي، هي حرص مي خوري و هي فحش ميدي
عزيزتو اما وقتي ناخوش ميبيني
هي بغض مي كني اما صدا در نمياد ، هي بغض مي كني اما به روش نمياري، هي ....
.:: mOorChE ::.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر