لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی کَبَدٍ


مثل این پازلهای مربعی می مونه...
از همینایی که مدام باید تیکه های پازلو بالا پائین و چپ و راست کنی تا تکمیل شن... اگه از اول مسیر رو درست بری... نقشه رو کامل می کنی و تصویر مشخص میشه... مسیر رو هم اشتباه بری یه شکل بی ریخت و بی سر و ته از خودت به جا میذاری و میری

بعض وقت ها حتی ممکنه بابت یه اشتباه چندین بار مجبور بشی حرکت هایی که قبلا انجام داده بودی رو تکرار کنی و کلی عقب میفتی ولی خب قائده همینه و گله ای نمیشه کرد
تا اینجاش موضوع زیاد پیچیده نیست ...

قصه وقتی غمگین میشه که بفهمی داری برای درست کردن پازلی تلاش میکنی که طرح روش از قبل کشیده شده و خودت نمی تونی هوس کنی تصویر دیگه ای برای پازلی که بهت دادن طراحی کنی
زندگی همینه که هست

هیچ نظری موجود نیست: